TRIBUTIN Συμπλήρωμα Διατροφής Για Το Ευερέθιστο Έντερο.
Το Tributin είναι ένα τρόφιμο που προορίζεται για ειδικούς ιατρικούς σκοπούς, με βάση το Βουτυρικό οξύ, τους φρουτο-ολιγοσακχαρίτες (FOS) και τα γαλακτικά ένζυμα (μπιφιδοβακτήρια).
Το Tributin διατίθεται σε μορφή επικαλυμμένων γαστροανθεκτικών δισκίων ελεγχόμενης αποδέσμευσης.
Η φαρμακευτική τεχνολογία η οποία έχει χρησιμοποιηθεί για την μορφή της ελεγχόμενης αποδέσμευσης έχει μελετηθεί έτσι ώστε να οδηγεί τα τρία ενεργά συστατικά (βουτυρικό οξύ, τους φρουτο-ολιγοσακχαρίτες και μπιφιδοβακτήρια) απευθείας στο παχύ έντερο, οπού μπορούν να δράσουν αποτελεσματικά, συνεισφέροντας στη διατήρηση της καλής κατάστασης των επιθηλιακών κυττάρων του παχέως εντέρου, ενισχύοντας τον κυτταρικό κύκλο του εντερικού επιθηλίου και προάγοντας την ομαλοποίηση των κενώσεων με επακόλουθη μείωση των επώδυνων συμπτωμάτων που προκαλούνται από το παχύ έντερο.
Ιδιότητες:
Συστατικά:
Βουτυρικό οξύ: Το βουτυρικό οξύ είναι ένα λιπαρό οξύ βραχείας αλύσου που βρίσκεται στη φύση ως συστατικό μικρού μεγέθους στο λιπαρό κλάσμα του γάλακτος και των παραγόντων του.Στους ανθρώπους είναι μια ουσία που σχηματίζεται φυσιολογικά στο παχύ έντερο ως επακόλουθο της ζύμωσης των διαιτητικών ινών.
Η κλινική εμπειρία κατέδειξε ότι σε ασθενείς με διαταραχές της ισορροπίας των κυττάρων στο παχύ έντερο, και συγκεκριμένα στο ειλεοκολικό τμήμα, η πρόσληψη βουτυρικού οξέος οδηγεί σε αξιοσημείωτη βελτίωση των συμπτωμάτων όπως η διάρροια, ο κοιλιακός πόνος και η γενική αδιαθεσία.
Φρουτο-ολιγοσακχαρίτες (FOS): Οι φρουτο-ολιγοσακχαρίτες είναι σύνθετοι υδατάνθρακες, ήτοι φυσικά σάκχαρα με την μορφή πολυμερών που βρίσκονται σε μικρές ποσότητες σε διάφορα φυτά.
Μαζί με τους άλλους αμυλώδους-τύπου ολιγοσακχαρίτες όπως η ινουλίνη, οι φρουτο-ολιγοσακχαρίτες είναι σχεδόν άπεπτοι.
Γαλακτικά ένζυμα (μπιφιδοβακτήρια): Είναι τα πιο ωφέλιμα βακτήρια που βρίσκονται στο παχύ έντερο των ενηλίκων και των παιδιών.
Οφέλη των μπιφιδοβακτηρίων:
Η συνήθης δοσολογία είναι 1 ή 2 δισκία ημερησίως, προτιμότερο με άδειο στομάχι.
Η δοσολογία θα πρέπει να προσδιορίζεται από τον θεράποντα ιατρό, λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορετικές ατομικές ανάγκες του πάσχοντα.
Φύλαξη: Να φυλάσσεται σε δροσερό και ξηρό μέρος.